It's the start of something new!

Hi y' all!!

Sorrrrryyyy, alweer loop ik enorm achter, daarom zet ik er gelijk 2 verslagen op!!
Hier is het vervolg van mijn aankomst in Halifax.

De reis van Digby naar Halifax was erg gezellig, onderweg zijn we even gestopt en hebben we in een Engelse pub gegeten. Deze pub was in een heel klein dorpje, maar het eten was echt onwiiijs goed!!

Ik had onderweg al een heel plan uitgedacht over hoe ik het zou doen met de kamers. Ik zal jullie uitleggen waarom. Het appartement is in het hotel en bestaat uit 3 slaapkamers, waarvan er 2 aan elkaar verbonden zijn. Dat betekend dus dat de gene die de achterste kamer heeft steeds door de eerste kamer moet lopen. Ik wilde heel graag de achterste kamer en zou het echt verschrikkelijk vinden als ik in de voorste kamer zou zijn En het is wie het eerste komt, wie het eerste maalt. Nu wist ik dat de 2 andere ook onderweg naar Halifax waren, zij moesten weliswaar 4 uur langer rijden, maar ik wist niet hoe laat ze waren vertrokken dus ik had het helemaal benauwd.
Dus het plan was dat we eerst naar het hotel zouden gaan en mijn spullen daar zouden afgooien en dat we daarna naar Chris en Beth zouden gaan, ook al was dit echt onwijs om!!

Eenmaal aangekomen bleek dat ik de eerste was, waar ik enorm blij mee was. Ik heb de kamer gekozen die ik wilde, heb mijn spullen neer gegooid en we zijn naar Chris en Beth gegaan. Chris zijn ouders zijn echt onwijs aardige mensen, ze ontvingen me hartelijk en ik heb erg lang gepraat mijn zijn vader. Wat me hier erg opvalt is dat veel Canadezen een warm hart toedragen aan Nederlandse mensen, dit natuurlijk door de oorlog. Chris zijn ouders hebben me op het hart gedrukt dat ik altijd welkom ben, wat erg fijn is om te horen.

Die avond had ik gelijk 2 feestjes, want het was namelijk een paar dagen voor Halloween. Ik heb mezelf weer in mijn prinsessen jurk gehesen en heb het erg naar mij zin gehad.

Toen ik terug kwam waren de andere ook aangekomen. Ik woon samen met Hofsep, de andere Nederlandse student, en met Amelia zij komt uit Engeland.

We hadden een paar dagen vrij, dus hadden we ruim de tijd om de omgeving te verkennen. Ik heb die dagen met Chris en Beth en met andere vrienden afgesproken. Ik ben lekker gaan stappen, maar de clubs zijn hier wel anders dan thuis. Hier hebben ze erg veel pubs en cafés waar ze voornamelijk country music spelen. Er is nog wel een ander club maar daar is het verschrikkelijk. De jongens zijn erg opdringerig en je kan er nog geen 5 minuten dansen of er staat alweer een jongen achter je. Ik ga daar echt nooit meer heen. De enige club waar ze wel goede muziek draaien is een homo club, veel meiden gaan daar naartoe omdat ze daar niet door mannen lastig gevallen worden. Ik ben een paar keer geweest en heb het prima naar mijn zin gehad. Wat hier wel is, je MOET 2 identiteitsbewijzen hebben anders kom je niet binnen. Ook al kennen de Canadezen de volgende uitspraak niet het is wel op hun lijf geschreven. ‘Wat de boer niet kent eet ie niet.’
We waren naar een universiteit gegaan waar in het café een open-mic avond was. Hier kunnen allemaal mensen hun talenten laten zien, het was echt 3 keer niets en ben snel weer weg gegaan. Ik heb altijd 2 identiteiten kaarten bij me maar niets was goed, want het was namelijk niet Canadees. Proberen uit te leggen dat ik niet Canadees ben helpt ook niet en na veel gezeur kon ik dan eindelijk naar binnen. Ook alcohol kopen is een drama, ze willen het liefste je paspoort zien maar de ambassade heeft mij aangeraden om mijn paspoort nergens mee naartoe te nemen want mijn visum zit daar in en op het moment dat ik mijn paspoort kwijt ben, ben ik ook mijn visum kwijt.

Ik kan veel mensen gerust stellen met het volgende; hier in Halifax is er niet een leuke vent te vinden. Ik weet niet wat het is maar het is erg teleurstellend. Misschien ligt het er ook aan hoe de mannen de vrouwen benaderen.

Ik was lekker martini's drinken met Beth in een bar en een man aan de bar was de hele tijd naar mij aan het staren, hij zag er erg eng uit want hij had ook zijn capuchon op. Ook zat steeds met de bar vrouw te praten en dan wees hij steeds naar mij. Beth zat met haar rug ernaartoe en iedere keer als ik tegen haar zei dat hij naar me keek en zij omkeek keek hij weg. Na een tijdje begon ik toch wel wat ongemakkelijk te worden en verbood Beth om naar de wc te gaan, maar ze moest toch wel heel erg nodig. En ja hoor ze was nog niet weg of hij kwam naar me toe. Hij vroeg of ik wat van hem wilde drinken en natuurlijk heb ik hem vriendelijk bedankt, maar nee toch maar niet. Alleen deze meneer gaf niet zomaar op en na een tijdje door drammen ging hij toch maar weg. Toen Beth weer terug kwam, zei ze dat hij weer kwam en ik geloofde m’n ogen niet. Weer begon hij een heel betoog en ik was nu wel bang, uiteindelijk hadden besloten om maar te vertrekken. BAH!


De stad Halifax is een kleine stad maar wel leuk. Er zijn veel restaurants en cafétjes waar je gezellig kunt eten en ik kan overal naartoe lopen. En anders kan je een taxi nemen, wat maar een paar dollar is. De meeste taxi chauffeurs zijn onwijs aardig, maar er is er 1 die echt eruit springt. Zijn auto is een dikke vette Cadillac en als hij gas geeft brult de hele auto. Als een mede weggebruiker iets raars deed ging zijn raampje open en brulde hij er op los!! Het was echt een geweldig ritje.

Zoals ik eerder al schreef bestaat ons Appartement uit 3 slaapkamers en 2 badkamers. Ik ben er erg blij mee want we wonen er maar met z'n 3en. We hebben een ruime woonkamer en we kunnen zelf lekker koken.

Ik ben begonnen bij de receptie en daar werk ik nu nog steeds, maar ik ga snel wisselen. Bij de receptie gebeurd er altijd wel wat. De receptie is ook een belangrijke afdeling in het hotel want jij bent de eerste en de laatste persoon die de gast ziet. Je krijgt te maken met ontevreden gasten en je ziet van alles binnenkomen. Ik vind het werk erg leuk en heb een onwijs leuk team waar ik mee werk. Ik ben erg blij dat ik deze afdeling heb gekozen want ik leer heel veel dingen.

Hier Canada beginnen ze al erg vroeg met kerst gekte, eind oktober begin november is alles al versierd. Ik ben naar een enorme kerst optocht geweest, het was een optocht met allemaal wagens die leuk versierd waren en die reden door de hele stad en eindigde bij het kinderziekenhuis. Er kwamen duizenden nog eens duizenden mensen op af, ik was alleen gegaan en had een plekje op de stoep gevonden. Naast mij zaten 3 meiden en hebben leuk gepraat en we hebben gegevens uitgewisseld om een keer leuke dingen te gaan doen. De parade was heel uniek om mee te maken, kleine kinderen konden een brief aan de Kerstman schrijven en het post bedrijf liep mee in de parade en haalde alle brieven op en de kinderen kregen voor kerst dan ook echt een brief terug met een antwoord. Wat ik ook heel mooi vond is dat alle mensen die kwamen kijken cadeautjes en eten bij zich hadden. Studenten liepen mee in de parade en haalde al het eten op voor alle daklozen, en alle cadeautjes gingen naar kinderen die door allerlei redenen geen kerst konden vieren. Ik wist hier helemaal niets van en ik had dus niets bij mij, maar mensen om mij heen gaven mij allemaal dingen zodat ik toch nog iets kon geven, echt onwijs aardig. Aan het einde van de stoet kwam de Kerstman en iedereen stond keihard te gillen en te juichen!

In november was de belangrijkste week van het jaar dan daar. Het hotel heeft de afgelopen 5 jaar ‘The Halifax International Security Forum’ mogen ontvangen. Dit is een congres waar de ministers van defensie en andere enorm belangrijke mensen van over de hele wereld vergaderen over vrede e veiligheid.
Weken van te voren komen de organisatoren al naar het hotel om alles voor te bereiden en een paar dagen voor het event staat het hele hotel op stelten, want het hotel wordt namelijk helemaal getransformeerd. Gedurende de week is het hotel gesloten en niemand komt er in of uit. Er is onwijs veel beveiliging in het hotel, overal waar je kijkt zie je politie, beveiliging en zelf militairen. Al het personeel had pasjes met een foto erop.
Iedereen moest lange dagen werken, ik heb overal geholpen waar ik kon. Zo heb ik gasten naar hun tafels begeleid wat erg bijzonder was. Als er een belangrijk persoon kwam, bijvoorbeeld de minister van defensie van Amerika, kwam eerst de beveiliging alles checken. Als de minsister in aantocht was, kwam er eerst beveiliging dan de minister en dan nog meer beveiliging. Ook tijdens het eten staat er beveilig naast de tafel, echt bizar!
Ook moest ik in de VIP lounge werken. Voor de tv opnames kwamen alle ministers om te relaxen. Veel mensen werden helemaal nerveus als er een belangrijk iemand binnen kwam, ik wist natuurlijk niet wie al deze mensen waren dus ik de hele tijd praatjes en grapjes met ze maken. Op een gegeven moment stond ik met een man te praten en opeens stonden er allemaal mensen om hem heen foto’s te maken, ik had geen idee wie hij was dus vroeg wie hij was en het bleek de minister van defensie van Canada te zijn. Hij zag dat ik schrok maar hij zei tegen me dat hij het juist leuk vond dat ik hem niet kon en we een lekker normaal gesprek hadden gehad.
Ook onze minister van defensie Jeanine Hennis-Plasschaert was er. Ik heb even met haar gepraat en ze vroeg wat ik hier in Canada deed en vroeg of ik mijn familie erg miste. Ze zag dat ik het even moeilijk kreeg en pakte me vast en zei dat dit een van de mooiste ervaringen was die ik in mijn leven zal meemaken en dat ik nog even moest volhouden en gaf me een stevige knuffel. Het is echt een hele leuke vrouw met erg veel pit!!

Ook zij kwam naar de VIP lounge omdat ze een tv opname had. Ze had een paar mensen bij zich waaronder een majoor en haar woordvoerder. Toen zij de zaal in ging vroeg de majoor aan mij of ik even op haar tas kon letten, ik dacht dat iedereen de zaal in moest en dacht laat ik me maar eens van mijn beste kant zien en dat even voor haar doen. Voordat de majoor weg liep zei hij dat ik die tas met mijn levens moest bewaken en niet weg mocht lopen en als ik dat toch zou doen hij mijn paspoort zou intrekken. Wat bleek!!!!! De majoor zat een paar meter van me vandaan in de lounge te chillen in een stoel!! Hij was de hele tijd in de lounge en ik maar naast die tas blijven staan en ik had honger en moest onwijs nodig plassen. Ik durfde natuurlijk niet aan hem te vragen waarom hij daar nou zat en zelf niet op die tas kon passen dus ik heb uit eindelijk 1,5 naast die tas gestaan. Pffff!! Toen het hele gedoe over was kwam de majoor snel naar me toe gelopen vroeg of ik er goed op gepast had en liep weg. Niet eens even bedankt zeggen ofzo hoor! Ik voelde me echt zo achterlijk! Toen ik het vol verontwaardiging via skype aan m’n ouders en zus zat te vertellen barste ze allemaal keihard in lachen uit, noooou lekker aardig!!

Aan het einde van de week was er een feest voor alle medewerkers om te vieren dat het weer voorbij was. De organisatie had een club afgehuurd en de drank was GRATIS. Het was een heel gezellig feestje met alle collega’s.

De volgende dag kwam mijn docent op stage bezoek, ik keek er naar uit om iemand uit Nederland te zien. We hebben een aantal gesprekken gehad over hoe het allemaal ging en ook heeft ze een gesprek gehad met de leidinggevende in het hotel. Ze heeft mij feedback gegeven waar ik goed in ben en waar ik aan kan werken. Die avond hebben we lekker in de lounge gegeten en bijgepraat. De volgende dag stond voor haar in het teken van gesprekken en die avond zijn we uit eten geweest. En toen was het alweer de laatste dag dat ze hier was en hebben we ontbeten in het hotel.

Ik hou het hier nu bij voor dit verslag, maar wil je meer weten van mijn avonturen klikt dan snel door naar het volgende verslag.

Here we go!!!