All journeys eventually end in the same place,home

Hier is hij dan, mijn aller, aller, aller,aller laatste verslag over mijn avontuur in Canada.

In dit verslag lees je wat ik heb meegemaakt toen ik weer thuis kwam en ik geef jullie een update over hoe het nu met mij gaat. Ik zeg het nu echt voor de laatste keer, sit back and enjoy!

Ongeveer een jaar en 3 maanden geleden vertrok ik naar Canada om daar 10 maanden stage te lopen. Ik vond het zo ontzettend spannend en wist niet wat ik zou kunnen verwachten. Ik had niet durven dromen dat ik met zo veel nieuwe ervaringen weer thuis zou komen.

Het is een van mijn mooiste jaren uit mijn leven geweest met heel veel hoogtepunten maar het was ook een van mijn zwaarste jaren met soms wel diepe dalen, dit varieerde van iemand verliezen tot aan het eten dat weer eens niet zo lekker smaakte zoals thuis. Maar ook het gemis van de mensen thuis heeft een rol gespeeld.

Toen ik thuis kwam hing er een heel groot welkom thuis tekening die mama en Amy hadden gemaakt.

Ik moest wel weer even wennen om weer thuis te zijn nu woon ik opeens weer met andere mensen in huis waar ik rekening mee moet houden. Maar dat weegt niet op tegen de gezelligheid die ik er voor terug krijg. Mama had mijn kamer helemaal opgeruimd en het ook veranderd, ook hingen er ballonnen in mijn kamer om me weer welkom te heten, wat was dat even heerlijk thuiskomen zeg. Die ballonnen zijn inmiddels al lang leeg maar ze hangen nog steeds naast mijn bed. Die gaan natuurlijk ook in het boek maar daar straks meer over.

De eerste week heb ik me wel een beetje ziek gevoeld door het tijdsverschil, mijn hele ritme moest omgegooid worden. Ik heb van die week gebruik gemaakt om mensen weer te zien maar voor de rest heb ik het rustig aan gedaan.

De rede waarom ik eerder naar huis was gekomen was natuurlijk school (moest mijn ondernemingsplan nog afmaken) dus eigenlijk had ik ook helemaal geen tijd om veel dingen te doen. Ik moest gelijk weer de school banken in dus in mijn hoofd had ik nog geen moment rust gehad. Omdat ik Nederlands spreek moest ik het allemaal in het Nederlands maken terwijl ik een Engels-talige opleiding volgde, maar er werd gezegd dat ik deze kans alleen in het Nederlands kreeg en als ik het in het Engels wilde doen moest ik het jaar over doen. Maar de studenten die geen Nederlands spraken mochten het wel in het Engels doen, gek he?! Ik heb het aangevochten maar helaas was er niets meer aan te doen en ik wilde natuurlijk geen jaar over doen.

Ik heb kei en keihard aan mijn ondernemingsplan gewerkt, ik had namelijk maar 2 weken de tijd. Ik mocht het alleen maar inleveren als ik wist dat ik een voldoende had anders was het game-over. Het was echt een kwestie van alles of niets dus daarom had ik besloten om het in september in te leveren in plaats van juni.Dat betekende wel dat ik niet met de normale diploma uitreiking mee kon maar dat maakte mij eigenlijk helemaal niets uit.

Ondanks dat ik 3 maanden extra had ben ik toch weer op het laatste moment begonnen. (je weet wel dat spreekwoord over de ezel en de steen!) Ik heb de laatste week tot diep in de nacht gewerkt, ik zag mijn ouders naar bed gaan en weer naar hun werk gaan de volgende ochtend.Mijn ouders hebben me ook enorm geholpen en mama heeft tot diep in de nacht mijn werk nog zitten na kijken. Op de laatste dag was ik zo gebroken en heb al mijn kracht bijeen verzameld om het in te leveren op school. Na een paar dagen te zitten zenuwen kreeg ik dan eindelijk het verlossende woord, het was voldoende!!! En ik dacht nog dat ik gezakt was, toen heb ik een panel gesprek gehad en mijn docent vertelde dat ik met een 8,8 was geslaagd, OMG WOOOOOOW!!!

De diploma uitreiking vond ik zelf beter dan de andere met alle studenten. Dit was veel kleinschaliger dus was het zo voorbij. Het moment dat ik mijn diploma had was ik zo intens gelukkig omdat het betekende dat ik nooit meer naar deze school hoefde. Na de uitreiking ben ik lekker gaan dineren met mijn ouders en 's avond ben ik gaan stappen met een paar klasgenoten.

Toen ik net terug was moest ik op school voor de commissie komen omdat ik contract breuk had gepleegd. Ik had van te voren gevraagd wat de eventuele consequenties waren en mij werd dood leuk verteld dat ik van school konden worden gestuurd. Ik heb me toen wel heel rot gevoeld, maar ik heb mijn ouders meegenomen naar het gesprek met school en we hadden ons erg goed voorbereid. Ik heb nooit meer iets gehoord na het gesprek dus ik ben er goed vanaf gekomen. Andere studenten die in dezelfde situatie zaten hadden hun ouders niet meegenomen en zij moesten de resterende tijd inhalen met een extra tijdstraf.

Toen ik thuis kwam ben ik ook gelijk intensief begonnen met het revalideren van mijn rug. In het begin ging het erg goed en maakte ik grote sprongen vooruit maar helaas is het de laatste maanden weer slecht en heb ik weer veel last. Ik kan helemaal niets, niet werken, niet sporten, niet uitgaan, niet winkelen en dat is heeeel erg frustrerend. Ik zit nu 6 maanden thuis en begin het echt goed zat te worden maar ik moet nu even de tanden op elkaar zetten en de resterende 4 maanden goed mijn best doen want dan begint school namelijk weer. 2 weken geleden kreeg ik te horen dat ik weer mag sporten in de zaal en dat was me toch even heerlijk! Ik kon het niet laten om weer wat cardio mee te pakken en dat ging zo lekker dat ik bijna knock-out ben gegaan omdat ik niets meer gewend ben natuurlijk. Wonder boven wonder was de pijn in mijn rug helemaal weg na de eerste keer sporten dus ik neem aan dat dit een onwijs goed teken is!! JOOOEEEPPIE!! Ik sport nu 3 keer per week en het blijft goed gaan, natuurlijk is de pijn er nog wel maar minder dan dat het is geweest.

Ja jullie lezen het goed ik ga lekker doorstuderen. Ik ben aangenomen op de hoge hotelschool in Scheveningen, ik ben echt zo blij want dat was mijn droom al toen ik op de middelbare school zat. Ik had eerst een zware selectiedag waar je iedere seconde werd geobserveerd, ik voelde me net een aapje in een kooi. Maar 1 op de 4 studenten worden aangenomen! Ik heb er voor gekozen om de opleiding in 3 jaar te gaan doen omdat de versnelde opleiding al in juli begon en dat kon ik niet aan omdat ik nog mijn ondernemingsplan moest maken. De opleiding duurt normaal 4 jaar maar ik krijg vrijstelling van een half jaar stage lopen en nog een paar vakken. Dat betekend wel dat ik het eerste jaar op de campus moet wonen waar ik een beetje tegen op zie maar ik ga er wel positief in. Ik begin dus in februari en kijk er enorm naar uit!

Zoals ik eerder al zei doe ik vrij weinig maar ik probeer wel steeds meer aan te gaan pakken. Toen ik net terug was ben ik met mijn nicht naar een festival geweest, dat was echt heel erg vet want ik had al in geen tijden meer een goed feestje gehad. Ik heb enorm genoten van die dag maar ik lag daarna wel een week op bed van de pijn. Sindsdien ben ik niet meer gaan stappen omdat dat net nog iets te veel is. Ik ben nog wel een paar keer gegaan maar dat was dan maar voor een paar uurtjes.

Een meisje waar ik in Canada mee heb gewerkt in het hotel was samen met een vriendin aan het backpacken door Europa en natuurlijk kwamen ze ook naar Nederland. Ik ben samen met nog een ander Nederlands meisje en de Canadezen naar de Apenheul geweest, het was leuk om ze weer te zien.

Ik mag in mijn handjes knijpen dat ik mijn lieve moedertje heb want we doen samen erg veel. We gaan vaak samen wat doen en we hebben van de week besloten dat we nog meer gaan doen bijvoorbeeld naar museums. Dus als jullie nog leuke dingen weten, kom maar op!! Zo zijn we bijvoorbeeld samen een paar dagen naar Antwerpen gegaan om toch nog even het vakantie gevoel te hebben. We hebben echt hele leuke dagen gehad en hebben gelijk gezegd dat we zeker nog een keer terug moesten komen

Toen ik nog in Canada was hadden ze thuis gezegd dat als ik terug was we met het hele gezin een dagje naar de Efteling zouden gaan, zo gezegd zo gedaan. Het was echt een top dag en iedereen voelde zich weer even kind.

Ook ben ik veel met Amy bezig wat natuurlijk altijd leuk is en zo kom ik mijn tijd ook wel lekker door hoor. Ik heb intussen een goed gesprek gehad met papa en Peet en ik heb weer een leuk project om aan te werken. Ik ga namelijk de promotie van het bedrijf op te nemen, ik heb onwijs veel ideeën dus ben weer onwijs gemotiveerd! Ook neemt pa soms wat klusjes mee naar huis zodat ik toch nog wat kan verdienen.

Het verhaal hierboven heb ik een tijdje geleden geschreven en sindsdien is er wel wat veranderd. Ik heb afgelopen zaterdag weer voor het eerst gewerkt!! Ik ben echt zo blij dat ik dat weer heb kunnen doen Het idee was dat ik rustig zou beginnen met alleen de ochtend maar het werd toch nog de hele dag, dankzij ibuprofen. Ten ik thuis kwam was ik helemaal ellendig van de vermoeidheid en ben ik na het eten in slaap gevallen, moe maar voldaan! Het gaat nu dus vooruit!!

Ondanks dat ik niet veel kan heb ik toch veel plannen voor de komende tijd. De duidelijke nummer 1 is natuurlijk weer helemaal ' beter' te worden. Wanneer de tijd rijp is ga ik natuurlijk weer een baan zoeken, dit kan weer bij papa zijn maar het kan ook dat ik heel iets anders ga proberen. Natuurlijk ga ik keihard aan de slag met de promotie en daar zal ik al veel tijd aan kwijt zijn. Een ander doel is om weer helemaal op en top in shape te komen want ik wil weer graag gaan sporten, de meeste zullen het wel raden dan neig ik snel weer naar handbal. Maar dit is echt een uiterlijk doel hoor.

Jullie weten nu allemaal hoe mijn leven er het afgelopen jaar eruit heeft gezien. Dit was dan ook mijn allerlaatste blog en sluit ik het nu helemaal af.

Oh wacht bijna dan, ik schreef als eerder dat ik een boek ga maken. Daar kan ik dus nu echt helemaal mee gaan beginnen. Ik begin het boek met mijn eerste reisverslag en dan plak ik er allemaal dingen in die in dat verslag staan en zo ga ik verder tot mijn laatste verslag. Ik heb heel veel leuke spullen bewaard dus ik weet zeker dat het een heel gaaf boek zal worden. Wanneer het af is zijn jullie meer dan welkom om er een kijkje in te komen nemen.

Ik wil iedereen nogmaals bedanken voor het volgen en natuurlijk alle leuke berichtjes die ik heb gekregen. Die hebben me er echt doorheen gesleept hoor!! Voor mij was het schrijven van de verslagen heerlijk om te doen. Als ik terug lees wat ik heb geschreven ben ik erg tevreden. Wat ik mooi vind is dat ik niet alleen maar de leuke dingen heb besproken, maar ook de minder leuke dingen. Het was voor mij erg belangrijk dat jullie wisten wat ik deed en hoe ik me voelde. Als ik naar de aantallen kijk die mijn blog heeft krijg ik echt een goed gevoel. Over een paar jaar moet ik weer op reis en dan gaan we weer helemaal van voor af aan beginnen, maar voor nu zeg ik....tot de volgende keer maar weer!