Digby Pines drama's and animal advantures

Hallo iedereen!!

Als eerste wil ik opnieuw mijn excuses aanbieden omdat ik zo lang niets van mij heb laten horen. Iedere keer schoof ik het voor me uit en dacht dat komt morgen wel, echt schandalig.

Ga er wederom lekker voor zitten want ik heb jullie veel te vertellen. Ik heb tussentitels gemaakt zodat jullie een beetje een overzicht hebben.

- Wharf Rat Ralley

Ieder jaar wordt er in Digby een evenement gehouden dat Wharf Rat Ralley heet. Dit is een event voor motorliefhebbers. In deze week komen er duizenden mensen, zelf vanuit Amerika, naar het pittoreske Digby toe om hun motor te showen of naar motors, shows of producten te kijken. Het resort was ver van te voren al helemaal volgeboekt en we zaten stampend vol. Er is nergens meer een slaapplek te vinden, er zijn zelf mensen die tenten verhuren in hun achtertuin! Er is die week echt een nieuwe wereld voor mij open gegaan, de bikers zagen er erg wild en ruig uit maar het zal je verbazen hoe vriendelijk en beleefd ze zijn. ' S nachts kon je niet slapen door de herrie die de motoren maakte want de feesten gingen tot diep in de nacht door. Ik heb ook een kijkje genomen, er waren allemaal kraampjes waar je van alles kon kopen maar je kon ook piercings en tatoeages laten zetten. Het centrum van Digby was afgesloten voor al het verkeer en in de hoofdstraat stonden honderden maar dan ook honderden motoren, ik heb m’n ogen uitgekeken. In de avond ben ik met een paar collega's naar een bar geweest. Ze hadden me verteld dat er een hele bekende band zou komen spelen en ze waren er helemaal enthousiast over. Eenmaal daar aangekomen bleek het een country band te zijn. Dat betreft heb ik het wel slecht getroffen in Digby. Ik HAAT country muziek en het enige wat ze hier luisteren is.... juist ja. Nou ik had het niet meer toen we daar aankwamen, het was zo saaaai!! Deze avond was er niet een om over naar huis te schrijven.

- Walvissen spotten poging 1, Balancing Rock en boerderij

Het leven op een resort is niet heel erg spannend en vooral niet als je in Digby bent. Het was er moeilijk om leuke dingen te doen dus je moest zelf echt dingen gaan ondernemen. Ik wilde al een hele lange tijd walvissen gaan spotten alleen er waren een aantal problemen. 1: Ik had geen auto en de plek om walvissen te kijken was ongeveer 1,5 uur rijden met de auto en je moest 2 boten nemen. 2: Mensen die wel een auto hadden die waren erg saai en wilde niet met me mee of ze wilde hun auto niet aan mij uitlenen. Ik had een heel plan uitgestippeld om aan de jongens in de keuken hun auto te vragen en voelde me echt een meesterbrein. Toen ik het plan nog een laatste keer met een vriendin doornam in de kantine kwam er een meisje binnen wandelen. Ze vroeg waar we het over hadden en we twijfelde nog of we haar niet een geheimhoudingscontract moesten laten tekenen maar besloten het haar toch te vertellen. Nu was het moment daar om het plan in uitvoering te brengen. Opeens stond het meisje op en vertrok in de richting van de keuken. Mijn vriendin wenste me nog veel succes en ik volgde het meisje nog geen 30 seconden later. Daar ging ik dan en ik begon met: ' Hey, wat zien jullie er vandaag goed uit' en ' Goh, wat ruikt dat gerecht toch heerlijk, je bent echt een goede kok.' Ik kwam net op stoom toen de jongen zeiden dat ze al wisten wat ik van ze wilde en dat het me niet zou gaan lukken. Ik was geschokt, hoe konden ze nou weten wat ik van plan was???? De jongens vertelde me dat het meisje ze nog geen 30 seconden geleden mijn hele plan had verteld. Nu was ze al niet mijn beste vriendin maar nu had ze het helemaal verpest! Nu ik het hier zo schrijf lijkt het lollig, maar ik was woest en dat heb ik haar ook laten merken. Jullie zullen vast denken waarom schrijft ze dit nou? Deze stage brengt mij veel dingen, niet alleen maar lang leve de lol maar ook dat ik soms te goedgelovig ben. Dit heeft wel even mijn ogen geopend dat bij lange na niet iedereen te vertrouwen is.

Uiteindelijk heb ik 2 mensen gevonden die met mij mee wilde en een auto hadden! Maar toen waren we erg nog niet. We moesten alle 3 vrij vragen, wat een drama. Toch is het allemaal gelukt en we gingen op weg. Het was erg bewolkt maar we hadden goede moed. Na 45 minuten rijden kwamen we bij de eerste boot en daar vertelde ze ons dat alle tours waren gecanceld vanwege het slechte weer. Het bedrijf dat onze tour zou doen had mij verteld dat ze mij op mijn mobiel zouden bellen als de tour niet door zou gaan, maar ze hadden het hotel gebeld en wij waren toen al weg. Jammmeer!! We wilde niet terug gaan nu we toch op weg waren en besloten de omgeving te verkennen. We hebben een hike ( een wandeling) gemaakt, dat was erg intensief!! Tijdens de hike had ik voor het eerst echt het gevoel dat ik in Canada was, de natuur was prachtig. Na een lange wandeling was het resultaat geweldig, we kwamen uit bij een steen die op een andere steen balanceerde. Dit heet The Balancing Rock en is populair bij de toeristen. Daarna zijn we doorgereden en hebben we een boerderij bezocht waar het resort geitenkaas koopt. We waren erg geïnteresseerd want ze maken de kaas namelijk zelf. De eigenaren waren heel erg vriendelijk en hebben ons een tour gegeven en we mochten op een gegeven moment ook de stal in tussen alle geiten. Wat zijn geiten toch enge beesten. Als ik met Amy naar de kinderboerderij ging durfde ik de geiten al geen brood te voeren, dus het idee om tussen 100 geiten te staan was geen langgekoesterde wens van me. Zodra we de stal instapte kwamen die geiten op ons afgerend en begonnen aan alles wat los en vast zat te kauwen. Na 5 angstaanjagende minuten en veel gegil heb ik de stal maar verlaten. (mijn god waarom vertel ik dit? Dit schaadt mijn imago!)

Ook al hebben we geen walvissen kunnen zien, was het toch een hele leuke dag. Ik heb nog een paar dagen aan deze dag terug gedacht want mijn laarzen stonken namelijk enorm naar geit. baah!! Het maakte niet uit hoe vaak is ze schoonmaakte en met hoeveel zeep, ze bleven stinken!

- School en werk

Zoals ik eerder al had verteld moet ik ook school opdrachten doen. Ik heb inmiddels mijn eerste opdracht gedaan. Ik moest 2 dingen in mijn afdeling zoeken die ik kon verbeteren, moest uitleggen waarom ik die gekozen had en ik moest met oplossingen komen. Mijn manager vond dat ik een goed verslag had gemaakt en ze gaan het ook echt gebruiken voor het volgende seizoen. (Het imago is weer een beetje omhoog gegaan)
Het resort steunt een goed doel genaamd ' A Children's Wish'. Ik heb hier in mijn vorige verslag ook al over geschreven. Ik en mijn baas organiseerde een talenten show waar mensen naar toe konden komen en hun talenten konden laten zien. De hoofdprijs was 500 dollar. Er was ook een loterij en een veiling. Al het geld dat we die avond hadden opgehaald ging naar het goede doel. We hebben veel moeten voorbereiden maar het gaf me wel een heel goed gevoel dat ik een deel mocht zijn van deze actie.


Mijn baas doet ook tours in de omgeving zoals een eiland tour, een wijn proeverij of het bezoeken van een rozen tuin. Normaal deed zij de tours en bleef ik op kantoor om alle andere zaken te regelen. Ik had aan haar gevraagd of ik een keer mee kon om te zien wat ze allemaal doet en om een beter beeld te krijgen van haar werk. Normaal bestaat een groep uit 2 mensen maar nu hadden we 2 busjes vol en ik moest gelijk een leider van een van die busjes zijn. We zijn eerst naar de Historic Gardens geweest. Dit is een prachtige tuin met allemaal verschillende soorten bloemen en waar je uren kunt wandelen. Daarna zijn we doorgereden naar een wijngaard waar we een rondleiding kregen en we hebben een heerlijke lunch gehad met een mini wijnproeverij. Ik heb het erg naar mijn zin gehad.

- Halloween party

Een van de activiteiten dat ze organiseerde op het resort was een Halloween party voor het personeel. Het was nog niet echt Halloween maar het resort was al gesloten tegen die tijd. Hier in Noord- Amerika is Halloween echt een heel spektakel. De mensen leven helemaal naar deze dag toe en alle huizen zijn eng versierd. Degene met het beste kostuum zou een prijs krijgen. Ik had geen zin om veel geld uit te geven aan een kostuum dus een vriendin van mij heeft me geholpen om er een te maken. Ik was de prinses uit de film The Princess and the frog. Ik ben naar Frenchy’s gegaan om mijn kostuum bij elkaar te sprokkelen. (dat is een winkel waar ze tweedehands kleren verkopen voor bijna geen geld) Ik heb daar een trouwjurk gekocht voor 25 dollar (17 euro) en een groen gordijn. De rest van mijn spullen heb ik bij een winkel gekocht waar alles 1 of 2 dollar is. Mijn vriendin is erg handig met naald en draad dus zij heeft mijn hele kostuum gemaakt. Op de avond van het feest kwam iedereen bij elkaar om de kostuums te showen. We zijn toen naar de club gegaan waar het feest was. De volgende dag stond het hele resort op zijn kop, want ja alcohol doet vreemde dingen met mensen. Ik had echt het gevoel alsof ik in een reality show was, want de verhalen waren lekker sappig. Ik had niets gedronken en was lekker fris en fruitig, ik heb dan uiteraard ook op en top genoten van deze dag.

- Medium.

Ik heb ook iets heel bijzonders mee gemaakt. Er kwam namelijk een medium voor mijn afdeling van het resort. We moesten allemaal naar een huisje komen en daar heeft ze een groepssessie gedaan met ons. Ik moet eerlijk zeggen dat ik helemaal niet in mediums geloof en dat ik het allemaal maar nepperij vindt. Maar tijdens de sessie was ik toch onder de indruk. Bij sommige mensen had ze veel dingen fout maar bij sommige mensen had ze echt alles goed, tot in de kleinste details. Ze wist bijvoorbeeld waar dingen stonden in een huis en welke foto's er op de muur hingen bij sommige mensen. Bij mij had ze veel dingen fout maar er waren ook dingen die waar konden zijn en dingen waar ze echt gelijk over had. Deze vrouw kon met overleden mensen praten maar ze wist ook wat er nu en in de toekomst zou gaan gebeuren. Het was een erg emotionele en bijzondere avond. De dagen erna was ik overtuigd dat deze vrouw echt met overleden mensen konden praten maar nu ik er aan terug denk heb ik toch wel weer mijn twijfels.

WALVISSEN KIJKEEEEEEN!!!

En toen was de dag daar!! Whale Watching! Deze keer hadden we hele goede hoop, de lucht zag er stralend uit en het zonnetje scheen. Maar toch even voor de zekerheid het bedrijf bellen of de tour door zou gaan. Eenmaal daar aangekomen moesten we eerst grote oranje pakken passen voor op de boot. We zouden namelijk niet met een normale boot gaan maar met een zodiac, dat is een soort van rubberen speedboot. De boot is niet heel erg groot dus onze groep was ook maar klein wat erg fijn was. We gingen de zee op en onze begeleider legde ons uit waar we naar moesten kijken. Iedereen zat erg geconcentreerd te staren en na wat wel een uur leek zag iemand opeens water dat een walvis omhoog blies. Ik was zo gespannen en blij. Toen we aankwamen hadden we meteen geluk, het waren namelijk 3 walvissen. In het begin was ik heel erg bang (hebben we onze heldin weer) want de walvissen komen heel dichtbij de boot en soms raken ze zelfs de boot aan of als we wilde konden we ze zelf aanraken. Ook zwemmen ze onder de boot door dus dan zag je opeens een enorme schaduw onder de boot door zwemmen. Walvissen zijn erg vriendelijke dieren, ze zijn ook onwijs slim. Ze zijn erg bewust van hun omgeving en weten precies wat er aan de hand is. Het is dan ook grappig om te zien dat ze zich gingen uitsloven toen wij daar kwamen. Wij hadden erg veel geluk dat wij de enige boot waren, het was namelijk helemaal aan het einde van het seizoen en veel bedrijven waren al gestopt met tours. We bleven een tijdje bij de walvissen kijken en toen gingen we op jacht naar de volgende. Deze dag hadden we enorm veel geluk. In totaal hebben we 9 walvissen gezien allemaal in groepjes van 2 en 3 waaronder een moeder en een kalf. Toen we bij 3 andere walvissen waren kwam er opeens een hele grote groep met dolfijnen. Ze bleven de boot volgen en sprongen uit het water, dat was echt een geweldige ervaring. Ik wist gewoon niet waar we moesten kijken, aan alle kanten waren dolfijnen en walvissen. Een tour duurt normaal 2 uur maar wij waren al 3 uur op zee toen we terug gingen. Toen we op de terug weg waren zagen we nog 2 walvissen dus we besloten om even te stoppen. Na een paar minuten hadden we het wel weer gezien en gingen weg. Opeen begon iemand keihard te gillen en toen we allemaal omkeken zagen we net dat de walvissen precies op hetzelfde moment helemaal uit het water sprongen. De klap die ze maakte was oorverdovend en iedereen stond te gillen en te juichen in de boot, zelfs onze begeleider die al jaren tours deed!!! Het ging allemaal zo snel dat bijna niemand een foto heeft kunnen maken. De begeleider keerde de boot meteen om en we gingen gelijk terug. Ze maakte om en om nog een paar keer een klap toen ze half uit het water kwamen maar toen hadden ze het wel weer gehad. De adrenaline gierde door ons lichaam en dit was dan ook een geweldig einde van de dag!

- Thanksgiving en Halloween

Thanksgiving en Halloween zijn een big deal hier in Noord-Amerika en het resort speelt hier slim op in. We hebben Halloween en Thanksgiving gecombineerd omdat het resort dan al gesloten zou zijn. We hadden een speciaal menu in het restaurant en mijn baas en ik moesten er voor zorgen dat er genoeg activiteiten te doen waren voor de gasten.
We hadden een kampvuur voor de kinderen waar een vrouw enge verhalen kwam vertellen, ze gebruikte poppen om het grappiger te maken. Haar man begeleide haar met zijn trommel en maakte alle geluiden bij het verhaal. We hadden ook voor warme chocolademelk en marshmallows gezorgd. Ik had de speelkamer voor de kinderen helemaal omgetoverd tot een echte Halloween kamer waar ze konden knutselen. Ook hadden we allemaal snoep verspreid in het hotel dus de kinderen konden alle plekken afgaan om snoep te verzamelen in hun kostuum. In de avond konden ze een Halloween film kijken en er kwam een goochelaar. Voor de volwassene kwam er een live band in de lounge spelen.

Ook was er iets voor het personeel georganiseerd genaamd Pumpkin people. De bedoeling was dat ze mensen moesten maken met pompoenen als hoofden. Iedereen kon stemmen en de winnaar kreeg een leuke prijs.

- Overlijden Steve

Aan alle vreugde kwam abrupt een eind. Een jongen die op het resort woonde en werkte was allergisch voor noten. Toen hij in een bar was heeft hij een koekje gegeten dat is verwerkt in een fabriek waar ook noten worden verwerkt. In het koekje zelf zaten geen noten. Hij heeft allergische reactie gehad en dat is onwijs mis gegaan. Hij had geen EpiPen bij zich, hij kon dat namelijk niet betalen. ( Dat is een soort pen met een naald waar een stof in zit dat de allergische reactie vertraagd) We weten niet hoe snel de hulpdiensten bij hem waren maar zijn hersenen hadden te lang geen zuurstof gehad. Hij is naar de stad overgevlogen en naar de IC gebracht. Daar heeft hij een paar dagen gelegen totdat de artsen zeiden dat hij hersendood was. Zijn familie had besloten hem van de beademing te halen en hij is die zelfde nacht overleden. Het was een grote klap voor het hele resort, maar het bracht iedereen wel dichter bij elkaar.

- Voor de laatste keer uit.

Nu kwamen we toch heel erg dichtbij het einde van he seizoen. Op het resort werken veel studenten die stage lopen voor 6 maanden. Veel van die studenten waren al vertrokken omdat ze terug naar school moesten. Voordat er nog meer mensen vertrokken gingen we nog een keer met z’n allen uit en gingen naar de club waar natuurlijk niemand was. Uiteraard stond het in het teken van wie het meeste kon drinken en wie het snelste overgaf. Zoals ik al eerder had geschreven is er hier helemaal niets te doen dus het enige wat de mensen doen hier is iedere dag zuipen. Ik heb tot nu toe weinig tot vrijwel geen alcohol gedronken. Ik drink normaal al niet veel maar hier in Canada is alcohol schreeuwend duur. Ook al is het nog zo duur, de volgende dag had al het personeel een enorme kater. Gelukkig hoefde de meerderheid van het personeel niet te werken de volgende dag. Het 'normale' seizoen was namelijk afgelopen en het resort was gesloten voor een paar dagen en ging weer open voor een grote groep. Dus iedereen had even om bij te komen.

Ik heb die vrije dagen gebruikt om lekker bij te komen. Ik ben naar de spa geweest en heb een massage geboekt. Ook hadden we een lunch voor al het personeel waar ze ons een cadeau gaven die we zelf mochten uitkiezen. Er waren zo veel dingen om uit te kiezen en ik heb met me domme hoofd een geluid /alarm installatie voor een iPod of iPhone gekozen ook al heb ik geen van beide!!

We zijn er bijna maar nog niet helemaal.
De laatste 2 weken waren er 2 grote groepen die het hele resort hadden afgehuurd. Mijn baan bij de conciërge was afgelopen en ik moest nu helpen serveren. Die weken stonden echt in het teken van werken, werken en werken. Zoal mijn nicht Manon zou zeggen: Eat, sleep, work, repeat. Zodra ik klaar was met werken dook ik gelijk m’n bed in omdat ik zo moe was, maar er was ook niets anders te doen. Inmiddels waren er nog meer mensen vertrokken en was het heel erg saai geworden. Een avond zijn we wezen bowlen ik voelde me weer helemaal kind want het was namelijk disco bowlen yeeeeaaah! Bowlen hier is totaal anders dan in Nederland. De regels zijn zo anders ik snapte er, vooruit omdat hij bijna sinterklaas is, geen pepernoot van. In Nederland gebruiken we grote ballen, maar hier in Canada zijn ze klein en mag je drie keer gooien.

- Met gierende banden……

En toen was het seizoen echt klaar. De dag van het afscheid was dan daar. Ik had een paar flessen wijn gekocht voor mijn managers om hen te bedanken. Het was zoals ze in het Engels zeggen, bittersweet. Er was erg veel drama geweest in de afgelopen maanden maar de mensen die nog over waren konden het de laatste paar weken heel goed met elkaar vinden. Sommige mensen deden net of ze de tijd van hun leven hadden gehad. Ik wil gewoon eerlijk zijn en ik moet toegeven dat ik er enorm naar uit heb gekeken om naar de stad te gaan.

Toch heb ik er een paar hele goede vrienden bij gekregen; Chris en Beth genaamd. Zij zijn een stelletje die in de keuken hebben gewerkt. En het mooiste van alles is, ze komen uit Halifax, dus ik kon mooi met ze meerijden naar de stad. Ook wonen ze maar 5 minuten van het hotel vandaan. We hadden zo veel spullen dat ik nog maar net op de achterbank paste. En toen was het moment daar, we reden het terrein af. Op naar een nieuw begin!!