First Impression

Hii allemaal,

Om te beginnen bied ik mijn excuses aan dat ik zo lang op me heb laten wachten. Velen vroegen me wanneer het tweede verslag er aan kwam.

De reden waarom ik niet schreef ik helaas erg verdrietig. 1,5 week geleden kreeg ik een berichtje van mijn nicht Manon met het verschrikkelijke nieuws dat een erg lieve vriend van ons plotseling was overleden. Dit kwam als een enorme klap bij mij aan. Eerst geloofde ik het niet, daarna hysterisch gehuild en toen wist ik opeens niet wat ik met mezelf aan moest. Gelukkig mocht ik naar Nederland bellen van mijn manager en heb gelijk Manon gebeld. Al snel ging bij mij het leven gewoon door en dacht ik er soms zelf niet meer aan en als ik er aan dacht kon ik het gewoon niet geloven, ik denk omdat ik zo ver weg van alles ben en het niet zo bewust mee maak. Maar als ik alleen op m’n kamer was kwamen de tranen weer en miste ik iedereen en wilde ik hier niet meer zijn. Manon en andere vrienden houden mij op de hoogte en kan ik met ze over Douwe praten. Ook natuurlijk hebben mijn ouders en zus me moed ingesproken.

Lieve Manon, Remco, Stephanie. Jullie zijn zo sterk! Bedankt dat jullie mij op de hoogte houden! (L)

Laat alles waar je mee bezig bent vallen, bel al je afspraken af want ik heb jullie veel te vertellen! Here we go!!!!

Na 2 nachten heerlijk in het hotel geslapen te hebben was het dan toch echt tijd om ver verhuizen naar ‘Recidence’ dat is het gebouw waar alle werknemers wonen. Er zijn 2 gebouwen je hebt een Senior en Junior gebouw. Ik woon in het Junior gebouw en woon met ongeveer 30 andere werknemers. Iedereen heeft zijn eigen kamer en we hebben een gezamenlijke woonkamer en gedeelde douche (godzijdank hoef ik die alleen te delen met de meiden.) In het begin was het echt wel saai, de onderlinge verhoudingen zijn niet zo goed. Maar daar is gisteren verandering in gekomen er is een ‘Prank War’ tussen de meiden en de jongens ontstaan en dit gaat echt ver. Ik, en met mij de andere meiden, slapen serieus slecht omdat we bang zijn dat de jongens wat van plan zijn. ’s Ochtends als je de deur van je kamer opendoet moet je extreem voorzichtig zijn want er kan zomaar een emmer water boven staan wiebelen.

Mijn kamer was aanvankelijk op de tweede verdieping en het leek net of ik een oven was binnengestapt. Echt niet normaal. Ik heb toen gevraagd of ik een kamer beneden kon krijgen en gelukkig was dat mogelijk. Maar die euforie verdween plotsklaps toen de deur van m’n nieuwe kamer open ging. Hoe SMERIG, ik weet gewoon niet hoe ik het moet verwoorden. Ik kreeg spontaan overal jeuk , nu trouwens weer als ik er terug denk. Op het plafond zaten ongeveer 20 spinnen en dan overdrijf ik niet. Er lagen kakkerlakken en nog veel meer ongedierte op de vloer. Ik had niet verbaasd staan kijken als meneer Peter van der Vorst met zijn crew kwam om me te vertellen dat ik in een nieuwe aflevering van ‘Mijn huis vol dieren ’zat. Ik ben als een gek gaan schoonmaken en heb echt werkelijk alles schoongemaakt, resultaat: 3 uur schoonmaken (!) Als klap op de vuurpijl kwam ik er achter dat m’n bed ook helemaal kapot was en dat mijn mini koelkast dacht dat hij een straaljager was, nou de mannen van maintenance heb ik even aan het werk gezet hoor.

De eerste paar dagen ben ik alleen maar bezig geweest met allemaal dingen te regelen zoals een bank rekening openen, mobiele telefoon kopen en contracten tekenen. Mijn Canadese nummer is +1 902 3081537, maar mijn whatsapp doet het ook, vraag me niet waarom. Voor de contracten heb ik een hele dag in een kamertje gezeten om stapels en nog eens stapels te lezen en m’n handtekening te zetten. Aan het einde van de dag vertelde alle andere werknemers me dat zij na een half uurtje klaar waren en het niet eens hebben gelezen!

Er wordt over dit hotel gezegd dat er geesten zijn. De eerste avond dat ik hier was brachten ze me naar de lobby en vertelde ze me allemaal enge verhalen. Maar er hebben echt gasten na aankomst uitgecheckt omdat ze geesten zagen. Ze zagen bijvoorbeeld een jongetje in de lobby met z’n bal stuiteren, zaten mensen op hun bed en nog veel meer. Daarna gingen we naar de bovenste verdieping naar een opberg hok en je kon gewoon voelen dat er mensen waren en naar je keken we stonden allemaal in ons broek te schijten en het duurde die nacht erg lang voor ik in slaap viel. Er is over of met het hotel ook een film gemaakt over geesten. BRRRR.


Ik heb in de korte tijd dat ik hier heb ik al bij verschillende afdelingen gewerkt. Zie hier een korte beschrijving:

- Housekeeping: Dit hield in dat ik de hele dag kamers moest schoonmaken. Man, man, man wat is dat zwaar zeg. Veel mensen zeggen over deze (voornamelijk) dames dat ze maar naar school hadden moeten gaan. Nou ik denk dat als je een net afgestudeerd pikkie hier zou neer zetten dat hij binnen een paar dagen jankend weg wil. Ik heb echt respect voor mensen die dit werk doen want als ik terug denk wat ik soms zag in kamers. Sommige mensen zijn net wilde varkens. Helaas kon ik dit werk niet lang doen na ongeveer 1,5 week kreeg ik het zo erg in m’n rug dat ik huilend onder de douche stond.
- Daarna heb ik 1 dag bij ‘Laundry’ gewerkt. Hier wordt al het beddengoed, handdoeken en noem maar op gewassen. Ook dit is best zwaar werk, vergis je daar niet in. Ze wegen 15 kilo wasgoed af en dat gaat dan in een van de 3 mega wasmachines. Het eruit halen is echt gewicht heffen. Maar ook dit werk was te zwaar voor me.
- Het volgende avontuur was het restaurant. Hier gingen echt 2 nieuwe werelden voor mij open. De eerste was dat ze hier niet ‘gewoon’ serveren maar alles op een mega dienblad zetten en je het dan op je schouder naar de tafel moet dragen (Hoe bedoel je bodybuilden) En het andere was de wereld van de fooien. OH MY GOD!!!! Sommige meiden hier verdienen meer dan 600 dollar fooi PER WEEK! Noord-Amerika staat er om bekend dat ze aardig wat fooi geven maar dit komt door de hoge belasting die ze hier hebben. In Nova Scotia, de provincie waar ik nu ben, is dit extreem hoog, dus wanneer de gast de rekening krijgt betaalt hij sowieso de belasting van zijn maaltijd. Ik werkte split shifts in het restaurant dat betekend dat je ’s ochtends ontbijt doet, je de middag vrij bent en ’s avonds diner doet. Nou dit was verschrikkelijk je had echt helemaal niets aan je dag, want je bent tot laat in de avond aan het werk en de volgende ochtend er weer vroeg uit. En als je vrij bent lig je in je bed bij te komen. Ik werkte niet alleen in het restaurant ik deed ook partijen en bruiloften. (Ik heb 1 bruiloft meegemaakt en dat was zo zielig: Ze hadden van 78 gasten de toezegging dat ze zouden komen, uit eindelijk zijn er maar 38 mensen op komen dagen.) Het uniform dat je draagt voor bruiloft is echt een apenpak maar ook van het restaurant is niet echt heel erg sexy. Maar je voelt hem misschien al aan komen ook dit werk was te zwaar voor Alexie.
- En toen ben ik bij het werk gekomen dat ik nu doe. Het heet Experiential, dat is eigenlijk gewoon de conciërge in een hotel. Mijn werk is heel erg variërend, ik boek tours voor de gasten, geef informatie over het gebied, zorg dat er genoeg activiteiten zijn voor de kinderen, zorg voor de baby & doggysitters, maak flyers en brochures, bezoek lokale mensen om hun bedrijf bij ons in het hotel te promoten en noem maar op. Afgelopen week hadden we een groot project namelijk een theater voorstelling. Een bedrijf kwam theater en decoratie workshops geven en kinderen konden zich opgeven om hier aan mee te doen. Ik heb de hele week lang moeten zorgen dat dit allemaal volgens plan ging. Aan het einde van de week deden ze voorstelling en kreeg ik een mooie bos rozen van de organisatoren. Ik had nooit gedacht dat ik dit zo met zo veel overtuiging zou doen. Het werk is echt onwijs leuk en dat komt ook groot en deels door mijn bazin, dat is op z’n Westlands gezegd een goud wijf. Zij weet werk, passie en plezier echt goed te combineren. Waar ze me bij andere afdelingen als een imbeciel behandelde geef zij mij onwijs de ruimte om mijn eigen ideeën uit te voeren. Ook hoef geen uniform meer te dragen, Jipppppie!! Iedere dag krijg ik onwijs positieve opmerkingen over m’n kleding, ze houden hier namelijk van de Europese mode. Op de dagen dat mijn baas vrij heeft, ben ik verantwoordelijk voor de afdeling. Wie had dat gedacht, Alexandra Brandenburg de student uit Holland die een afdeling moet runnen ;)

Voor m’n rug ben ik inmiddels weer onder behandeling bij een chiropractor. Erg balen maar ik hoop dat het allemaal beter wordt. Ook train ik me suf om weer spiermassa op te bouwen in m’n knie.

Het uitgaan is hier droevig. Jullie moeten je voorstellen dat ik hier in een gehucht woon. Ze hebben weliswaar een club, maar daar is , en dan ben ik bloedje serieus, helemaal niemand. Op een drukke zaterdag avond zijn er misschien 50 mensen. Maar toch tutten de meiden zich keer op keer zichzelf op om naar de club te gaan. Daar ben ik na 1 avond al mee gestopt want de kans dat je een lekker hapje tegenkomt is nihil. Het zwakkere geslacht komt hier namelijk gekleed in een spijker of nog erger tuinbroek met een trui, werkschoenen en een pet op. Inmiddels ben ik een gestopt met ‘stappen’ want het is echt huilen met de pet op.

Een ander gênant maar hilarisch moment was de karaoke bar. Het volk dat hier kwam waren hun meno of penopauze ruim gepasseerd en namen karaoke bloedserieus. Vals dat het was, ik heb in m’n broek geplast van het lachen. Ben blij dat ze m’n visum niet hebben ingetrokken. Ook is er een avond een vuurwerk show geweest.

Omdat ik bijna niet drink ( de alcohol hier is belachelijk duur. Een kleine fles alcohol is 30 dollar) ben ik vaak de BOB. Ook al kost een taxi maar 10 dollar en is het 3 minuten rijden. De eerste keer auto rijden was zo eng! De auto’s hier zijn of van de schroothoop ( handrem is kapot, ramen kunnen niet meer dicht, onderdelen zitten met ducktape vastgeplakt) of zijn mega groot. Ik heb in allebei mogen rijden en het is allebei dood eng. Maar er is eigenlijk helemaal niets waar je bang voor hoeft te zijn want als je gaat stappen kan je al je ramen gewoon open houden en niemand doet hier zijn auto op slot.

Voor de rest zijn de enige activiteiten die ze hier doen: roken, blowen, zuipen, poolen, slapen, werken, eten, boodschappen doen, erg veel film kijken en nog eens blowen. En soms is er een kampvuur op het strand waar ze………..jawel blowen!!

Inmiddels is er een erg gezellig homo hier komen wonen waar ik het erg goed mee kan vinden. Hij is bijna jarig en dan geeft hij een onwijs groot feest in de stad en niemand mag een broek dragen. (God sta me bij) Andere activiteiten die op de kalender staan zijn: Het hotel steunt Children’s Wish. Dit is een goed doel die geld inzamelt voor kinderen die ongeneselijk ziek zijn. Mijn baas organiseert dat samen met een jongen die hier woont voor ons hotel. Morgen gaan ze naar een meisje om te vertellen dat ze haar droom mag laten uit komen. Ik weet echt niet wat ik er van moet verwachten, het zal best zwaar zijn. Maar ook ga ik met mijn baas op een Whale Whatching Tour. Digby, de plek waar ik ben, is beroemd voor zijn walvissen. Zij kent de eigenaar en ze wist dat ik heel graag wilde doen dus neemt ze mij mee op een (gratis) tripje. Hoe tof!!!

Zoals gezegd wonen bijna alle werknemers in de twee gebouwen op het terrein, zelfs de chef kok woont hier. Dit is echt een speciale ervaring en ook echt tof. Ook hebben wij een Staff caff. Hier krijgen we lunch en avondeten . Iedere ochtend ga ik naar de keuken waar ik mijn ontbijtje kan halen. Je mag zelf bepalen wat jij wilt hebben en dan maken zij het vers voor je, ideaal! Ik ben al flink wat aangekomen volgens mij want we eten iedere dag hamburgers, hotdogs, patat en ander vet voedsel. De mensen hier drinken liters koffie op een dag, maar de koffie is zo slap als een vaatdoek die je hebt uitgeknepen. Maar hier hebben ze wel 3 MEGA supermarketen ( die ze hier nog klein vinden) een KFC, Mc Donalds, Tim Hortons( koffie tent) die 24/7 open is, een pizza tent en nog veel meer, echt bizar (makkelijk). In de supermarkt heb ik een man ontmoet die vroeger visser was en ik raakte met hem aan de praat. Na een tijdje greep hij opeens de bak vol kreeften om me het verschil te laten voelen tussen een mannetje en vrouwtje. Nou in nog geen miljoen jaar dat ik dat ding aan ging raken, het eindigde met de oude man die me achter me aan rende door de hele supermarkt met een kreeft en ik maar gillen. De hele supermarkt stond op stelten. Ook wist deze man me te vertellen dat rauwe coquilles, waar Digby ook beroemd om is, erg lustopwekkend zijn. Dus denk niet meer aan oesters en schuif lekker een hele hand rauwe coquilles naar binnen en wacht op je geliefde!! (pap en mam dit is niet voor jullie van toepassing, bleh)

Iedere zondag hebben we een family BBQ. Iedereen neemt eten mee en dan gaan we gezellig met z’n alle eten en chef verteld dan de gekste verhalen.

Om toch nog een beetje in vorm te blijven doe ik aan hardlopen. Ik haat hardlopen maar hier heb je z’n geweldig uitzicht dat ik zelf een extra groot rondje doe.

Ik zit er trouwens hevig over na te denken om een bitterballen tent op te zetten hier. Canadezen zijn helemaal gek van de ‘Dutch balls’. De souschef komt uit Nederland en die maakt de bitterballen zelf.

Papa en Peet zijn inmiddels ware beroemdheden onder alle koks. Ik heb de website van Den Burg Catering (even een marketing momentje) laten zien en iedereen is dol enthousiast . Het schijnt dat zij dingen kunnen doen die top chef hier in Canada niet voor elkaar krijgen. Op een gegeven moment praatte ze alleen nog maar over wat m’n vader allemaal wel niet kon. Op een gegeven moment vroegen er mensen of hij beroemd was. (Ik: Nee) Of hij dan erg rijk was. (Ik: Hahaha Nee!) Is hij dan echt niet beroemd? (Ik: NEEHEE!) Werkt hij dan met allemaal bekende chefs in Nederland? (Ik: NEEEE!) De chef heeft om een bepaald recept gesmeekt en dat gaan ze aan het einde van het seizoen met alle koks maken. Niet om de koks in de keuken of te vallen maar ik denk dat ze echt veel kunnen leren van Pa en Peet (Onder andere hard werken)

Het weer is erg verschillend. Meestal warm met zon, maar ook regen en onwijs warm met een luchtvochtigheid zo hoog dat de brandalarmen afgaan. Maar al met al is hier prima te doen hier. OP m’n vrije probeer ik dan ook lekker naar het zwembad te gaan.

Omdat ik hier bijna niet betaald krijg heb ik een paar dingentjes geprobeerd om geld te besparen namelijk naar een tweede hands winkel gaan. Het is een beetje het zelfde als een Primark ( Dit is een winkel met hele goedkope kleding waar de tienermeiden elkaar de haren uit het hoofd trekken voor hakken van 5 euro en waar de wachttijd voor een pashokje 2 uur is ) Ik heb een paar dingen op de kop weten te tikken, maar toch is het niet helemaal mijn ding. Hier heb je een Dollar Store dat is echt helemaal geweldig, hier is namelijk alles je raadt het al 1 dolllar!! Maar ook deze poging is mislukt omdat ik uiteindelijk met veel meer troep weg ben gegaan.

Ik ben nu iets meer dan een maand weg en ik ben echt al gegroeid als persoon. Opeens moet je zelf je handen uit de mouwen steken en zoals als je hier zo mooi zeggen: Take the bull by the horns. Het allermeeste haat ik nog de was doen, ik kan namelijk niet eten zonder vlekken te maken. Dus ik als ik de was ga doen sta ik uren vlekken uit m’n kleren te wrijven. Nu begrijp ik waarom mam niet altijd m’n kleren direct schoon heeft. En bied ik mijn excuses aan voor al de keren dat ik hysterisch gekrijst heb dat ik nu niet meer wist wat ik aan moest! ;) Maar niet alleen op dat gebied ook op het gebied van zelf vertrouwen heb ik nu al veel geleerd. Ja, ja misschien zou je het niet denken maar ik ben best onzeker of ik dingen wel goed genoeg doe. Dat is ook een van de redenen waarom ik niet ben aangenomen op de hoge hotelschool Scheveningen en gaven ze me het advies om eerst een jaar weg te gaan en dat ze me daarna vast als student willen hebben. Maar ik heb steeds meer van: ‘Ja Alex je kan het wel, je doet het wel goed!’

Bij dit verslag voeg ik ook weer foto’s toe maar ook de foto’s van van mijn afscheidsfeestje.

Speak to you soon! Much love!!